بادبادک باز

پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش

من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش

شب و از قصه جدا کن چکه کن رو باور من

خط بکش رو جای پای گریه‌های آخر من

اسمت و ببخش به لبهام بی تو خالیه نفسهام

قد بکش تو باور من زیر سایه بون دستام

خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش

خسته ام از تلخی شب تو طلوع زندگی باش

من پر از حرف سکوتم خالیم رو به سقوطم

بی تو و آبی عشقت تشنه ام کویر لوتم

نمیخوام آشفته باشم آرزوی خفته باشم

تو نذار آخر قصه حرفمو نگفته باشم