بادبادک باز

دیگه حالم دست خودم نیست، طبق معمول هرروزم، سر کارم حاضر شدم ولی با باری از دلتنگی، نگران صبحونه عشقم بودم، براش تخم مرغ آب پز کردم چون خیلی دوست داشت و جای همیشگی براش گذاشتم، نون تازه هم خریدم، نمیدونم با اینکه میدونستم نمیاد تا نزدیک قسمتش رفتم، لیوانش رو میز بود و خودکاری که کارهاشو با اون انجام میداد نیومدنشو بهم نشون میداد، هر بار سرمو میچرخوندم تا ببینمش ولی نبود که نبود.
خودم مهم نیستم ولی خیلی واسه عشقم نگرانم، واسه اِی کاشهایی که تو سرم میگذره و خواستنیهایی که آرزوشونو دارم و این زندگی کوفتی که نمیدونم تا کِی میخوام درگیرش باشم.
دیر بهم رسیدیم ولی خیلی زود عاشق هم شدیم خیلی زود احساسمون رو بهم گفتیم، احساسی که سالها داشتیم و به کسی نشون ندادیم چون هیچکسی رو لایق اون ندونستیم، از عشقی صحبت کردیم که سالیان سال بدنبال صاحبش بودیم، فکر نمیکردیم اینقدر وابسته هم بشیم و اینقدر بهمدیگه نزدیک.
قربون بادبادکم برم با اینکه نیومده بود نگران حالم شد و بهم پیغام داد، دیروز بایستی یه آزمون میداد، چون واسم خیلی مهم بود زودی از آزمونش پرسیدم ولی متاسفانه آزمونش زیاد خوب نبود، بهم گفت که همه چی درست میشه بهم قول داد که حالش خوب باشه، نگران ناهارم شد ازم پرسید که چیزی دارم یا نه، منم وقتی خوبم که حال عشقم خوب باشه.
هیچ چیز و هیچ کسی نمیتونه عشق تو رو از دل من پاک کنه، هیچ چیزی نمیتونه باعث بشه که من یه لحظه هم به تو و عشقت فکر نکنم، تو این دو روز خیلی حالم بد بود، تا جاییکه میخواستم هرجور شده باهات تماس بگیرم ولی یاد حرفت میفتادم که میگفتی پیگیر نشو تا بتونیم یه ذره با واقعیتها کنار بیایم.
واسه داشتن تو و عشقت عقلم واقعیت الانمونو باور نداره، شاید جفتمون یه مدت زمان لازم داریم تا بتونیم مشکلاتمون رو حل کنیم بعد راجع به خودمون صحبت کنیم.
از پرواز آخرمون سه روز گذشته ولی تا به امروز حموم نکردم میخواستم عطر دستات و بوی آغوشت رو دستام بمونه و هر لحظه که حسشون میکنم احساس میکنم پیشتم، عشق تو و دوست داشتنت تاوان داره، پای همه چیش وایسادم که صورتم و دستم زخمی‌شد، امروز صبح تو آینه به خودم نگاه میکردم و موهای سپیدم رو میدیدم، چین و چروکهایی که در نبود یک عشق واقعی رو صورتم جا انداخته، نشود که این زخمها تا آخر عمرم بماند و عشقی دیگر در کار نباشد.
بارفیکسهایم را ادامه میدهم و بازوهایم را نگه میدارم تا زمانیکه سرت را آرام و بی دغدغه رویش بگذاری، بهت قول میدم در نبودت هیچکسی راه بوسه‌‌‌ای به رگهای دستانم پیدا نکند، روی رگهایم فقط لمس دستان تو جا دارد و بوسه‌های تو را میخواهد.
تو این دو روز گذشته موفق شدم فیلمی‌که بهم داده بودی رو نگاه کنم، احساس میکردم تو رو بغل کردم و داریم باهم تماشا میکنیم.
اثری از (دیوید او راسل) که با دیدنش اشکم در اومد و چند دقیقه‌‌‌ای داخل دستشویی خونمون گریه کردم، دقیقه ۲۶/۴۵ واسم جالب بود چون درخواست آهنگ ride the lighting از متالیکا شده بود، وقتی تا آخر فیلم نشستم فقط منتظر بودم که بازیگر اصلی (کوپر) خودشو پیدا کنه و به یه عشق واقعی دوطرفه برسه، خیلی خوب بود آخر فیلم همینطوری تموم شد.
نمیدونم عشقم شاید از دادن این فیلم میخواست به من بفهمونه که خودتو توی این دنیای نامرد پیدا کن و زندگی ادامه بخش خواهد بود.
کاشکی منم میتونستم تو واقعیت زندگیم، آزادانه خودم رو پیدا میکردم و از چیزایی که اسیرشون هستم آزاد میشدم.
دیشب خواب بادبادکم رو دیدم، یه جایی بودیم دستم رو گرفت و آروم فشار داد بعدش نمیدونم چجوری از همدیگه فاصله گرفته بودیم، شروع کردم بهش زنگ زدم چندباری زدم تا گوشی رو برداشت و بهم گفت مگه نگفته بودم فعلاَ بهم زنگ نزن، خیلی عصبی شدم و یهو از خواب پریدم خیس عرق شده بودم رفتم یه لیوان آب خوردم ، ساعت ۴ بود دیگه تا ساعت ۶ نتونستم بخوابم همش فکرای مسخره تو ذهنم میچرخید و بدخواب شدم.
بودنهایت را در نبودنهایت از خدا آرزو میکنم تا خدا فریاد باطنم را بشنود، فریادی که در حال حاضر ظاهرم نمیتواند به گوش عالمیان برساند.